Het is af en aan de laatste twee weken. We zitten regelmatig zonder stroom en/of internet. Doordat we omringd zijn door heuvels bereikt het mobiele netwerk ons niet. Met de wifi die we hebben kunnen we toch contact maken met de buitenwereld. Maar de laatste tijd lukte dat met regelmaat dus niet.
Gepubliceerd op 9 juli 2019
Anouk is bezig met een ebook over emigreren naar Costa Rica. Lees meer
Inmiddels was ik er al wel gewend aan geraakt. Zo nu en dan zitten we zonder stroom. De meest voorkomende oorzaak is een omgevallen boom die de kabels geraakt heeft. Nadat het gerapporteerd is, is het probleem vaak na een paar uur verholpen en kunnen we weer vooruit. Geen stroom betekent geen was kunnen doen en geen wifi. Dat is niet zo erg voor die paar uur. Het geeft ook een rust.
De was kan vaak wel even wachten en een paar uur gedwongen offline zijn kan natuurlijk helemaal geen kwaad. Even geen Facebook waar je doelloos door heen kan scrollen, even geen Instagram. Even onbereikbaar zijn is heel fijn voor mij. Het is zo venijnig, maar stiekem loopt die schermtijd toch snel op. De app van Facebook heb ik daarom verwijderd van mijn telefoon. Maar inmiddels heb ik toch een beetje een haat-liefde verhouding met het internet ontwikkeld. Want naast rust brengt het namelijk ook een stilte.
Het dondert en het bliksemt
Vorige week raasde er een storm met flink wat onweer over onze regio. Door blikseminslag ging de apparatuur die het signaal naar onze toren zendt kapot. De storm zorgde niet voor stroomuitval, we zaten alleen zonder internet. De dag erna had Eliseo contact met degene die voor ons het internet verzorgd. Hij vertelde dat hij twee dagen had om nieuwe apparatuur te vinden en te installeren, want daarna zou hij voor een week met vakantie gaan. Een week zonder internet??!! Ik voel me eigenlijk een verwend nest als ik dat zo zeg, alsof ik dat niet zou overleven. Uiteindelijk hadden we ruim twee dagen geen internet, maar ik merkte dus al snel wat dit voor mij betekende.
Eigenlijk is mijn wereld hier vrij klein. Ik ben vooral in en om het huis, als het even kan ga ik met Eliseo boodschappen doen zodat ik er even uit ben. Omdat ik een buitenlandse ben mag ik van de Costa Ricaanse overheid niet werken. Erg vind ik dat niet meer, ik vermaak me prima hier. Tuinieren is mijn nieuwe hobby: als het even kan ben ik buiten en ik heb diverse stekjes staan. We hebben een lieve hond die graag met mij gaat wandelen en met onze kippen hebben we weer wat meer beweging rondom het huis. Aan beweging rondom het huis geen gebrek trouwens, er ritselt of fladdert altijd wel iets. Heimwee naar Nederland heb ik ook niet.
Vriendschap op afstand
Aan sociaal contact ontbreekt het nog wel een beetje. Op de plek waar we eerst woonden zaten we echt afgezonderd met z’n tweeën, we hadden al snel door dat dit voor de toekomst niet goed zou zijn. Nu wonen we in een gemeenschap en met mijn schoonfamilie dichtbij. Omdat we aan de weg wonen zie ik regelmatig de buurtbewoners voorbij komen en ik voel me zeker geen vreemde buitenlandse hier. Met een paar meiden oefen ik Engelse gespreksvaardigheid en op die manier leren we een beetje over elkaars leven. Het contact met onze gasten of met degene die komen kamperen vind ik ook een erg fijne aanvulling op het leven hier.
Maar vriendschappen heb ik hier (nog) niet gesloten. Ik weet ook niet of dat echt gaat gebeuren. Dus makkelijk contact houden met familie en vrienden in Nederland helpt dus wel heel erg. Foto’s en filmpjes uitwisselen zodat je een beetje op de hoogte blijft van elkaar. Bellen met beeld is natuurlijk ook nog nooit zo makkelijk geweest.
Een iets grotere wereld
Internet is dus belangrijk voor mijn sociale contact. Daarnaast kan ik dankzij de wifi deze website bijhouden en schrijf ik columns voor Midden-Amerika. Het is een fijne uitlaatklep en zorgt er ook voor dat ik met anderen in contact kom. Het is leuk om ervaringen uit te wisselen. Ik ben ook blij met Netflix en Uitzending Gemist, een avondje bios zit er niet zomaar in en van de Costa Ricaanse televisie volg ik nog niet zoveel. Met YouTube haal ik ook de yogalessen en muziek in huis. Ik vond het ontzettend leuk om de voetbalvrouwen te volgen op het WK de afgelopen weken. Maar helaas… Door die blikseminslag miste ik de kwartfinale en door problemen bij de provider heb ik uiteindelijk de finale ook gemist. Daar baalde ik toch wel van.
Natuurlijk overleef ik een week zonder internet, alleen wordt het wel wat stiller. Hopelijk kan ik mijn wereld hier ook zonder het internet vergroten, maar dit heeft tijd nodig. Soms heeft het iets te veel invloed op mijn dagelijkse leven, maar voor nu ben ik dus toch wel blij met het feit dat we wifi hebben. Met mate, af en toe offline gaan is helemaal niet erg.
Lees hier meer over ons dagelijkse leven.
