Divers Costa Rica met al haar planten- en diersoorten. Chantal werd verliefd op het land. Al snel zocht ze tijdens haar eerste bezoek uit hoe ze Costa Rica beter kon leren kennen en ze koos uiteindelijk voor vrijwilligerswerk bij Natuwa. Lees het nieuwste verhaal in de rubriek ‘ervaringen van anderen‘.
Mijn naam is Chantal Haneveld, ik ben 39 jaar oud en woon in Nederland samen met mijn vriend en onze dochter van vier jaar.
Ik wilde in 2007 supergraag een rondreis maken door Costa Rica, ik ben namelijk enorm gek op de natuur en dan vooral op reptielen. Destijds werkte ik bij Diergaarde Blijdorp Rotterdam. Van drie collega’s had ik al gehoord hoe mooi Costa Rica was en hoe makkelijk je vele soorten dieren kon zien. Ze zeiden allemaal: ‘Maak een rondreis, blijf niet op één plek want het land heeft zoveel variëteit.’ Daarnaast sprak ik bezoekers in de vlindertuin die net een lodge hadden geopend in Manzanillo. Ik ging me verdiepen in het land en werd heel enthousiast.
Eerst plande ik om met mijn toenmalige vriend een rondreis te gaan maken. In het jaar dat we naar Costa Rica zouden gaan verbrak onze relatie. Ik ben snel op zoek gegaan naar een groepsreis met ongeveer dezelfde route als ik zelf al wilde maken. Het werd een drie weekse rondreis Costa Rica inclusief een aantal dagen in Panama.
Verliefd op Costa Rica
We verbleven de eerste nachten in San José, maar eenmaal buiten de stad werd ik al snel verliefd op het land. De rondreis vond ik zo mooi en indrukwekkend. Er zijn zoveel soorten bomen, planten- en diersoorten die makkelijk te zien zijn en elke regio heeft zijn eigen natuur.
Na een week besloot ik al rond te gaan kijken wat er mogelijk is qua werk. Ik overlegde ook met onze Nederlandse reisleider hoe hij daar is komen te wonen en hoe hij het had aangepakt. Uiteindelijk, bij terugkomst in Nederland, ben ik op internet rond gaan kijken voor vrijwilligerswerk in Costa Rica. Ik wilde zo snel mogelijk weer terug om te kijken hoe het is om er een tijdje te wonen. Ik wilde het land en de cultuur nog beter leren kennen.
Na een tip van de reisleider kwam ik in contact met Rodolfo van Natuwa. Toen heette het nog ‘el manantial’ en in het dorp noemde men het ‘finca lapas’: ara boerderij. Er was een klik tussen Rodolfo en mij en binnen zes weken vloog ik weer terug naar Costa Rica om 2,5 maand bij Natuwa te verblijven en vrijwilligerswerk te doen. Het was toen januari 2008.
Over Natuwa in Costa Rica
Natuwa heeft twee eigenaren: Minor en Rodolfo. Als vrienden zijn ze 30 jaar geleden begonnen om de groene ara te gaan kweken en opnieuw uit te zetten. Er waren op dat moment nog maar zo’n 48 dieren in het wild. Inmiddels zijn ze flink bekend geworden bij de lokale bevolking, zowel bij omwonenden als bij taxichauffeurs. Natuwa werkt samen met het Ministry of Environment and Energy (MINAE) om dieren op te vangen die in beslag zijn genomen, die gewond zijn gevonden of waarvan de ouders afgeschoten zijn door illegale jacht. Minor spreekt alleen Spaans en Rodolfo spreekt zowel Spaans als Engels.
Het vrijwilligerswerk bij Natuwa
De eerste twee weken werkte ik samen met vrijwilligers uit Australië en Nieuw-Zeeland. Met mijn ervaring in de dierenverzorging kon ik hen een beetje begeleiden. Daarna was ik twee maanden alleen aan het werk met vier werknemers die alleen Spaans spraken.
Tijdens het vrijwilligerswerk stond ik ’s morgens om 5.10 uur op en om 6 uur startte ik met voorbereiden van het eten voor de dieren (ara’s, allerlei vogelsoorten in de opvang, aapjes etc). Rond 8 uur ging ik zelf ontbijten. Het ontbijt bestond uit rijst met bonen en iets van gebakken banaan, vlees of vis en verse vruchtensap. Een van de personeelsleden maakte dit klaar. Daarna maakte ik de dierenverblijven schoon. Ik deed alles wat nodig was om de verblijven opnieuw in te richten en rondom netjes te houden. Dit was nodig om te voorkomen dat wilde dieren van buiten er op af zouden komen, zoals vleermuizen, schorpioenen en slangen.
De hele dag door zijn er verschillende werkzaamheden
Om 12 uur was het lunchtijd. Dit bestond ook weer uit rijst en bonen met iets erbij, vruchtensap en soms vers fruit. Na de lunch hield ik tot ongeveer 15 uur een siësta omdat het te heet was voor mij. De twee andere lokale personeelsleden begonnen vaak om 14 uur weer met de voorbereidingen om eten klaar te maken voor de dieren. Om 15 uur hielp ik ook weer mee met het voeren. Zodra het rond 16 uur wat af begon te koelen konden de planten verzorgd worden. Er zijn verschillende soorten bomen aanwezig die konden groeien voor de losvliegende ara’s die ter zijner tijd ook weer in het wild uitgezet werden. Daarnaast waren er ook ananas- en pompoenplantages en allerlei fruitbomen. Om 18 uur was het werk klaar en stond het avondeten klaar. Je raadt het wellicht al… Rijst met bruine bonen en vlees of vis.
Ik werkte zes dagen per week, soms hielp ik op mijn vrije dag omdat ik verder toch niks te doen had en het leuk vond. Zo eens in de zoveel weken kwam er een cruiseschip aan in Puntarenas. De taxichauffeurs namen de toeristen mee naar Natuwa en dan hadden we het ineens druk met rondleidingen, verkopen van souvenirs, fruit en water. Dit was ontzettend leuk en gezellig.
Een ander leven
Met driemaal daags bruine bonen met rijst is het eten anders dan in Nederland. De omgang met het personeel was ook heel anders dan we hier in Nederland gewend zijn, er is echt een duidelijke hiërarchie. De hitte overdag in dat gedeelte van het land was echt niet te doen, terwijl ik veel gewend was met het werk op een reptielenafdeling. Er zijn minder vrije dagen (6 dagen werken per week en 10 dagen in het jaar vrij). De taal maakte de communicatie zeer moeilijk, want het personeel en een van de eigenaren spraken geen Engels en ik sprak geen Spaans.
Het leven in Costa Rica is zwaarder. Er is weinig tot geen financiële ondersteuning als er iets gebeurt, alles gaat een stuk langzamer qua bouwen, wegonderhoud etc. Het is alsof je weer terug gaat in de tijd. Ik had toendertijd nauwelijks tot geen intenetverbinding, maar dat is inmiddels wel verbeterd.
Goede herinneringen
Het is de hele ervaring op zich: hoe mooi het er is met alle dieren en de natuur het hele jaar door, waar je ook bent. Terwijl je eet, naar de wc en douche gaat, bij je kamer zit en dergelijke. De uitjes naar nationale parken en stranden waar de lokale bevolking zelf ook graag naartoe gaat. Het eten van vers fruit, het ontmoeten van zowel goede als minder betrouwbare mensen. Het leren van de taal en de simpele manier van leven omdat je veel buiten leeft en dus niet veel nodig hebt aan spullen. De relaxte en gezellige sfeer in restaurants, al kunnen lokale tentjes echt weer enorm simpel zijn.
Bezoek Natuwa
Natuwa is inmiddels enorm uitgebreid qua diersoorten. Ze vangen dieren op die gebracht worden door zowel de lokale bevolking alswel in beslag worden genomen via de overheid. Ze proberen zoveel mogelijk dieren op te knappen en weer uit te zetten op de juiste locatie. Helaas kan dit niet altijd en dus hebben ze een enorm stuk grond voor de opvang van de dieren. Ze krijgen een zo groot mogelijk verblijf per diersoort en sommige dieren lopen en vliegen ook los op het terrein.
Je kunt hier als toerist naartoe gaan om een rondleiding te krijgen en over de opgevangen diersoorten en het werk van Natuwa te leren. Natuwa vertelt over zowel soorten die in Costa Rica in het wild voorkomen (apen, katachtigen, zoogdieren, vogels) als ook over exotische diersoorten die in beslag zijn genomen omdat ze niet gehouden mogen worden in huis. Er wordt een entree gevraagd om de dieren en een aantal vaste personeelsleden te kunnen betalen. Vrijwilligers kunnen zich ook aanmelden.
Natuwa ligt in een klein dorpje genaamd Pitahaya/Aranjuez in de provincie Puntarenas. Zeker als het op je route ligt is het een aanrader, bijvoorbeeld van Monteverde naar Manuel Antonio of juist tussen Sámara en Puntarenas. Ze zijn de gehele week geopend en de tijden voor rondleidingen zijn op hun website te vinden. Ook kun je contact met Natuwa opnemen als je op zoek bent naar vrijwilligerswerk met dieren, inclusief woongelegenheid met andere vrijwilligers: Tel:(506) 88232460
Email: info@natuwa.org
Een volgende keer
Met Rodolfo ben ik goed bevriend geraakt en ik heb nog regelmatig contact met hem. Ik was enorm graag in november naar ze toe gegaan, maar helaas is alles afgezegd in verband met het coronagedoe. Mijn dochtertje is nu vier jaar en zodra we kunnen wil ik haar onwijs graag meenemen naar Natuwa tijdens een rondreis door het prachtige land.
Bekijk de website van Natuwa Macaw Sanctuary & Wildlife Rescure voor meer informatie.
Dank je wel Chantal, voor het delen van jouw ervaringen tijdens de rondreis door Costa Rica en het vrijwilligerswerk bij Natuwa. Je bent zo te horen ook echt ondergedompeld in de Costa Ricaanse cultuur.
Zou je ook vrijwilligerswerk willen doen maar dan tijdens een vakantie? Lees hoe Bianca dit deed tijdens haar bijzondere rondreis door Costa Rica. Bekijk ook de andere verhalen in de rubriek ‘ervaringen van anderen‘.
De foto’s bij dit interview zijn van Chantal.
2 comments
Wat bijzonder en tof om zo met en voor dieren te kunnen werken! Ik heb het ook graag eens gewild, maar het is er uiteindelijk niet van gekomen. Nu bezoeken we wel graag plekken zoals Natuwa. Het is wel hard werken zeg, met het vroege opstaan! Gelukkig wel een siësta na de lunch.
Het lijkt mij ook heel erg bijzonder, maar bij mij is het er ook nooit van gekomen helaas. Het is hard werken, maar inderdaad aangepast aan het klimaat. Het is in ieder geval een unieke en waardevolle ervaring.