Ze was net klaar met de havo, maar ze was nog niet klaar om meteen te gaan studeren. Emma wilde liever eerst meer van de wereld zien. De bestemming werd Costa Rica waar ze vrijwilligerswerk ging doen. Ze combineerde het met een verblijf in een gastgezin en leerde er de taal spreken. Emma deelt graag haar verhaal in de rubriek ervaringen van anderen, lees snel verder.
Gepubliceerd op 30 juli 2019
Om te beginnen zal ik mezelf voorstellen. Mijn naam is Emma Korver, ik ben 23 jaar en woon in ’s-Hertogenbosch. Ik schrijf dit stuk om wat te vertellen over mijn prachtige ervaring in Costa Rica.
Eerst de wereld in
Op mijn 17e had ik net mijn havo diploma behaald, maar studeren wilde ik absoluut nog niet. Al zolang ik me kon herinneren wilde ik graag reizen en werken in een ander land. Na heel wat maanden oriënteren was ik eruit: ik wilde naar Costa Rica! Ik had hier alleen maar prachtige verhalen over gehoord en als ik foto’s bekeek van de natuur werd ik spontaan verliefd. Het zou ook maar om drie maanden gaan en aangezien het een relatief klein land is vergrootte dit mijn kans om zoveel mogelijk van het land te kunnen zien. Daarnaast spreken ze in Costa Rica Spaans en dit wilde ik heel graag leren.
Daar ging ik dan… 13 augustus 2013, op naar mijn avontuur. Ik ging met de organisatie Projects Abroad en kwam terecht in een heel lief gastgezin in Liberia. Dit gastgezin bestond uit moeder Doña Leda met 6 (klein)kinderen, nationale studenten, de huishoudster Damaris en andere vrijwilligers van Projects Abroad. Ik vind het lastig om de sfeer van dit gastgezin te omschrijven omdat woorden tekort schieten. Het was een ontzettend fijn, warm en liefdevol gezin. Toen ik aankwam sprak ik nog geen woord Spaans en in Costa Rica spreken maar weinig mensen Engels. Hierdoor was het in het begin vooral handen en voeten werk.
De taal leren en starten met vrijwilligerswerk
De eerste maand had ik een paar keer per week Spaanse les bij leraar Solomon. De les was één op één waardoor ik veel geleerd heb, maar het waren vooral ook hele gezellige lessen. We gingen bijvoorbeeld naar de markt om fruitsoorten te leren of we gingen gewoon naar buiten om alles op te noemen wat er maar te zien was.
Na deze maand begon ik op een school voor speciaal onderwijs. Ik was de onderwijsassistent van een lerares met een klas van ongeveer acht kinderen. Het waren twee prachtige maanden. Ik sprak nog weinig Spaans maar kon me wel verstaanbaar maken bij de kinderen. Zo kon ik toch een band met ze op kon bouwen.
Ik stond elke dag vroeg op omdat mijn werkdag om 07.00 uur begon. Damaris zorgde er elke ochtend voor dat er ontbijt voor mij klaar stond, vaak was dit rijst met bonen. Vervolgens ging ik naar mijn werk en was ik rond 15.00 uur klaar. Dan was het even bijkomen van de hitte, relaxen met de vrijwilligers en ’s avonds met het hele huis avondeten. Soms gingen we met alle vrijwilligers uit Liberia nog wat drinken in de stad.
Costa Rica ontdekken
In de weekenden bezochten we met de groep vrijwilligers van Project Abroad verschillende plekken. Tijdens mijn allereerste weekend gingen we naar Montezuma. Wat een beleving was dit, het is echt een aanrader voor iedereen! Een prachtig surfersdorpje waar we lekker konden zwemmen, waar we quad reden en de jungle in gingen. Verder heb ik nog meer onbetaalbare weekenden gehad. Een jungletocht bij Volcan Arenal, ik heb nationale parken bezocht, ik ging bungee jumpen in Monteverde, we zijn op stap geweest in Tamarindo en we bezochten nog meer prachtige stranden bezocht. Mijn drie maanden sloot ik af in een vijf sterren hotel samen met mijn ouders in Playa Flamingo. Weer even vijf dagen genieten van het luxe leven na drie maanden slapen in een kamer met kakkerlakken, koude douches en geen luxe.
Playa Tamarindo 
Monteverde
Heimwee
Het mooiste aan Costa Rica waren, naast de natuur, de mensen. Iedereen was vriendelijk, open en vrolijk. Geen stress, alles komt goed. Het is een prachtig land, de natuur is met geen pen te beschrijven en de mensen laten je vanaf dag één helemaal thuis voelen. Toen het vrijwilligerswerk in Costa Rica er na drie maanden opzat en het tijd was om naar Mexico te gaan, was ik ontzettend verdrietig. De eerste twee weken in Mexico had ik zo’n heimwee! Ik wilde terug! En nu, zes jaar later wil ik nog steeds elke dag terug. Zodra ik de financiële middelen heb stap ik direct op het vliegtuig en ga ik terug naar het gastgezin wat mij zo liefdevol heeft ontvangen.
Bedankt voor het delen van jouw ervaring Emma! Leuk om te lezen hoe jij Costa Rica, het vrijwilligerswerk en het gastgezin ervaren hebt. Het is voor mij heel herkenbaar hoe de Tico’s je meteen thuis laten voelen.
Wil je zelf graag vertellen over jouw Costa Ricaanse avontuur?
Stuur me een berichtje!
Benieuwd naar de ervaringen van anderen in Costa Rica? Klik dan hier.
Alle foto´s op deze pagina zijn eigendom van Emma.
2 comments
Costa Rica is het enige land zonder leger!
Dat klopt! 🙂