Deze keer lees je in de rubriek ‘ervaringen van anderen’ het verhaal van Xavier. Weg van de stress, dat is wat hij wilde. Met een enkele reis vertrok hij naar Costa Rica, wie weet zou hij er wel blijven. Lees over de vrijheid die hij ervaart bij het reizen en wat hij over de bevolking leert. Lees hier over zijn ‘pura vida’ ervaring in Costa Rica.
Mijn naam is Xavier Deffontaine, afkomstig uit Oudenaarde (België) en ik woonde de laatste drie jaar in Altea (Spanje). De reden achter mijn lange reis naar Costa Rica is eigenlijk meer dan enkel maar een reis te willen maken. Met deze reis wilde ik even van de stress af zijn van het dagelijkse leven en om na te denken over wat ik wil doen na deze reis. Nadat ik in België zeven jaar mijn eigen broodjeszaak had opgebouwd uit niets, besloot ik alles te verkopen om naar het warmere Spanje te trekken. Daar startte ik met mijn nieuwe vriendin een cafetería zonder personeel. De bedoeling was om minder stress te hebben, maar niets was minder waar. Al snel werd ik weer de slaaf van mijn eigen onderneming en dit was niet alleen maar slecht voor mij. Ook zorgde mijn ondernemende ingesteldheid deels voor verschillende relatiebreuken.
Dus deed ik identiek hetzelfde als drie jaar geleden: alles weg! Het enige wat ik over heb zijn de twee koffers die ik met me mee heb. Oorspronkelijk wilde ik een verre reis naar tropische oorden van minstens een paar weken of maanden maken. Omdat ik nog nooit buiten Europa had gereisd ben ik gewoon gaan zoeken op internet. Tropisch land, veilig, natuur, veel kustlijn, de Spaanse taal die ik ondertussen zeer goed onder de knie heb: Costa Rica sprong eruit als de perfecte bestemming. Dus las ik verder en mijn beslissing werd snel genomen.
Een enkele reis
Met in mijn achterhoofd dat in Costa Rica blijven evengoed een optie kon zijn of wat de uitkomst hiervan zou zijn, boekte ik alleen maar een enkel ticket. Vrienden vertelden me al over vrijwilligerswerk in buitenland waardoor ik meteen wist wat ik zou doen nadat ik mijn rondreis gemaakt zou hebben zodat ik langer kon blijven zonder extra budget. Voor mijn gemak en vrijheid boekte ik een 4×4 voor een maand lang en reserveerde enkel mijn twee eerste nachten in een hostel te San José. Van San José reisde ik in grote lijnen door naar Tortuguero, Limón, Cahuita, Puerto Viejo de Talamanca, La Fortuna, Arenal, Monteverde, Santa Teresa, Montezuma, Sámara, Nosara, Golfo de Papagayo, Jacó, Quepos, Dominical, Uvita en ten slotte Drake Bay. Een hoop plaatsen waar ik telkens in hostels één tot maximum drie nachten verbleef.
Een soloreiziger maar nooit alleen
Het leuke was dat ik zelden alleen reisde. Meestal kwam ik wel iemand tegen die heel graag met me mee kwam in plaats van uren in de bus te zitten. Zo maakte ik kennis van heel veel mensen van verschillende nationaliteiten. Dit was al op zich een enorme verrijking aan ervaringen en cultuuruitwisseling.
Het leukste aan reizen per auto is de vrijheid die we hadden onderweg. Zo stop je voor mamones die je langs de weg kunt kopen, maak je een mooie foto van het uitzicht, zie je een grote leguaan die net de straat oversteekt of simpelweg de bananenoogst zien. Stoppen op de brug van Rio Tarcoles voor de tientallen krokodillen. Eten in een afgelegen soda waar je in contact komt met de echte Tico’s en bovendien goedkoper en soms zelfs beter eet. Ook reden we naar verschillende minder bekende stranden en watervallen waar meestal weinig volk of zelfs niemand te zien was. Net deze niet toeristische plaatsen zien en in contact komen met de plaatselijke bevolking is een van de beste ervaringen die ik hier heb kunnen meemaken.
Ik herinner me zo een van de beste plaatsen die ik bezocht. Vergezeld door Ricardo, een Portugese reisgenoot, dachten we oorspronkelijk in Playa Hermosa in Golfo de Papagayo voor één overnachting te stoppen. Het is een klein, gezellig plaatsje waar we uiteindelijk een nachtje meer verbleven voor de sfeer. Daar was geen enkele buitenlandse toerist te bespeuren. In het hostel logeerden enkel Tico’s op die op vakantie waren, het was toevallig net schoolvakantie. We hadden het daar zo naar ons zin en maakten enorm veel contacten. De ene belde de andere op en dit resulteerde in het beste geïmproviseerde feestjes ooit op het strand! En dit twee avonden na elkaar. Op een bepaald moment kregen we bezoek van zeven politieagenten vanwege geluidshinder en controleerden ze ieders identiteit. Na een korte controle zonder problemen mocht het feestje gewoon zijn gangetje verder.
Verder kijken dan het toerisme
Door met de plaatselijke bevolking in contact te komen kwam ik (uit beroepsmisvorming) ook veel te weten over het sociaaleconomische toestand hier. In grote lijnen heb ik kunnen ondervinden dat de Tico’s heel vriendelijk en behulpzaam zijn. Of je nu van hier bent of niet, iedereen zal je begroeten en helpen alsof je elkaar al jaren kent. Men leeft hier rustig, zonder stress of werkdruk zoals we bij ons kennen. Respectvoller voor elkaar en gezonder op vlak van voeding en contact met de natuur.
‘Dit is de Pura Vida van Costa Rica!‘
Maar aan de andere kant, (hoewel de sociale bijdragen net zo hoog liggen als in België) is er veel werk aan sociale zekerheid en educatieve opvoeding met meer kansen voor de jongeren. Ook corruptie en ongelijkheid waarmee dit land te kampen heeft is ongekend voor Europa. Het verschil tussen standaardloon en de kosten van het dagelijkse leven is ook veel groter dan bij ons. Maar ondanks dat de Tico’s veel zuiniger in kleine woningen leven met minder overbodige luxe zoals wij kennen in Europa zijn ze in het algemeen wel veel gelukkiger. De pensioenen stellen heel weinig voor. Maar hier wordt dan ook vanzelfsprekend thuis gezorgd voor de oudste generatie tot het einde van hun leven. Respect noem ik dat! Terwijl wij het te druk hebben met ons eigen leventje en we ons ouders in een rusthuis plaatsen… Dit doet wel even nadenken vooraleer we klagen over onze eigen samenleving en economie.
Mooie bestemmingen, mooie ervaringen
Om terug te komen op de trip zelf, natuurlijk waren ook de onmisbare toeristische plaatsen zeer plezant! Hoewel ik een weekje te vroeg in Tortuguero aankwam om de schildpadden te zien was de boottrip en de locatie meer dan de moeite waard! Een leuk dorpje met felgekleurde huisjes en de hoofdstraat dat tot leven komt in de avond.
Er zijn ontelbaar veel activiteiten in La Fortuna die je omwille van budget niet allemaal kunt doen. Zo heb ik een tour met een quad beleefd aan de voet van de vulkaan. Ook heb ik een heel leerzame tour over natuur en geschiedenis gedaan met gids tot halverwege de Arenal vulkaan en bezocht ik het observatorio park. Monteverde vond ik een van de interessantste plaatsen omdat je niet per se geld moet uitgeven voor leuke activiteiten! Zo kon ik daar de gigantische ficussen beklimmen en heb ik misschien wel de moeilijkste hike naar de top van Cerro amigos gemaakt waar ik kennis maakte met een zeer sympathieke Tico!
Carlos werkt voor de TV-antenne bovenop de berg en verdiend een stukje bij met het verkopen van macramé armbandjes. Wij hadden zo een goeie babbel dat hij me samen met mijn gezelschap uitnodigde op een kopje koffie. Zo gaf hij me een paar tips en verwees ons naar uitzonderlijke plaatsen. Natuurlijk kochten we elk een leuk armbandje voor ons vertrek!
Ik leerde surfen in Jacó en salsa dansen in Nosara, ik heb de beste casado ooit gegeten in restaurante “El Pilón” te Liberia. Fantastisch eten voor een lage prijs en hoge kwaliteit! Nogmaals, dit is een niet-toeristische plaats aanbevolen door de lokale bevolking.
Het mooiste park
Het mooiste park waar ik de meeste dieren heb kunnen bezichtigen was dan ook een van de kleinste van het land. Met zijn acht kilometer pad langs de kustlijn en een entree van maar vijf dollar in de vorm van een donatie is Cahuita een paradijsje op aarde. Er was heel weinig volk die dag. De beste tip die ik kan geven is: neem je tijd, ga langzaam en wees vooral heel stil. Verschillende soorten aapjes, aguitis, slots, raccoons tot op 30 centimeter afstand met geduld, heel grote schelpdieren wandelend op het strand…
De paden in het park zijn niet zo afgebakend zoals in vele andere parken waardoor je meer vrijheidsgevoel hebt. Ook zijn er talloze kleine mooie stukjes strand waar je even een duik kunt nemen. Je moet twee keer door een rivier heen met water tot boven je knieën wat het ook avontuurlijker maakt!
De reis van zijn leven
Telkens vergezeld door verschillende reizigers die ik tegenkwam in de hostels, heb ik de reis van mijn leven beleefd! Die ene maand rondreizen is zo voorbijgevlogen. De laatste tien dagen reisde ik samen met Lara, een Duits meisje waarmee ik het grootste deel van mijn reis heb doorbracht. We ontmoetten elkaar in La Fortuna en Monteverde. Verder kwamen we elkaar opnieuw tegen in Jacó. Met dezelfde interesses en reisplanning vanuit Jacó besloten we samen verder te trekken naar het zuiden. Bovendien leerde Lara me wat Duits, terwijl ik ze hielp met haar voorbereiding op de taalcursus dat ze later ging volgen in Sámara.
De laatste plaats die we bezochten was Drake Bay. Net zoals Tortuguero is Drake Bay erg afgelegen en enkel te bereiken per boot of vliegtuig tijdens het regenseizoen. Daar zijn we gaan snorkelen bij Isla del Caño en bezochten we het nationaal park Corcovado met het grootste biodiversiteit van Costa Rica. Prachtig natuurreservaat waar we onder andere tapirs en een boa van meer dan twee meter lang hebben mogen zien.
Vrijwilligerswerk in Drake Bay
Drake Bay werd dan ook meteen mijn verblijfplaats voor de komende maand. Ik had namelijk al op Worldpackers.com gezien dat ze in Corcovado Adventure Tent Camp iemand zochten in de vorm van vrijwilligerswerk in ruil van onderdak en maaltijden. Dus stelde ik me persoonlijk voor tijdens mijn bezoek in Drake Bay. Corcovado Adventure Tent Camp is een unieke plaats midden in de natuur waar de mensen in deluxe tenten / kamers met verlichting en elektriciteit vlak aan zee overnachten. Daar werd ik met mijn horeca ervaring en taalvaardigheden meteen met open armen ontvangen. Een leuk en gezellig familiebedrijf waar ik nu een 20 uur per week met veel plezier mag werken.
Ik zie helemaal niets terug van de werkdruk en de normen die ik gewend ben vanuit Europa. Hier help ik mee met het ontvangen en begeleiden van de klanten. Ook het bereiden en bedienen van de maaltijden behoort grotendeels tot mijn taken. Hier kreeg ik de kans om dagelijks binnen een familiale sfeer tussen de Tico’s te leven. Zo ben ik een collega gaan supporteren die een lokale voetbalmatch moest spelen. Hiervoor moesten we eerst een quad(taxi) nemen tot een nog meer afgelegen dorp bewoond door misschien wel enkel vier grote families. Ook nam ik deel aan een traditioneel familiefeest en leerde ik wat meer over de Costa Ricaanse cultuur.
Voor de eerste keer in lange tijd voel ik me helemaal ontspannen. Costa Rica bracht me helemaal wat ik zocht volledig los van verplichtingen en werkdruk. Hier denk ik toch nog zeker een maand te blijven vooraleer ik terug keer naar Europa.
Dank je wel Xavier! Je hebt op en top genoten maar ook kunnen leren van de pura vida in Costa Rica. Heerlijk dat je het zo hebt mee kunnen maken.
Wil je zelf graag vertellen over jouw Costa Ricaanse avontuur?
Stuur me een berichtje!
Benieuwd naar de ervaringen van anderen in Costa Rica? Klik dan hier.
Alle foto´s op deze pagina zijn eigendom van Xavier.
Heb jij al kennisgemaakt met de pura vida van Costa Rica?
Dit artikel bevat affiliate links. Meer weten? Klik hier.
