Verhuizen naar het buitenland | leven in twee werelden

Terwijl ik aan het koken ben bel ik met Eliseo. Ik vertel dat ik aardappels aan het bakken ben. ‘Ah, dus je hebt de aardappels uit de tuin gehaald, geschild, gekookt, schijfjes gemaakt en nu ben je ze aan het bakken’, zegt hij voor de grap. Hij weet ook wel beter. Ik heb de voorgekookte aardappelschijfjes net uit de plastic verpakking van de supermarkt gehaald. Dit is maar één van de verschillen tussen Nederland en het leven in Costa Rica. Met het verhuizen naar het buitenland voelt het alsof ik in twee werelden leef, alles in Costa Rica is anders.

Anouk is bezig met een ebook over emigreren naar Costa Rica. Het zal haar persoonlijke verhaal en haar ervaringen bevatten. Lees meer

Om even aan de coronastress te ontsnappen reis ik in augustus naar Nederland voor een aantal weken. Door de geannuleerde vliegreis van mei had ik een voucher die ik nu mooi kan gebruiken. In Nederland geniet ik van het zien van familie en vrienden. Ik ga gezellig een dagje uit met een deel van het gezin en ik geniet ervan dat alles weer even vanzelfsprekend is. Ik begrijp alles meteen weer! Echt normaal is het natuurlijk ook niet in deze tijd maar het scheelt een heleboel.

Eigenlijk is alles anders

Met het verhuizen naar het buitenland en in mijn geval naar Costa Rica kom ik langzamerhand achter de verschillen. Die verschillen waar je in eerste instantie helemaal niet aan denkt omdat het voor jou de gewoonste zaak van de wereld is. Ik ontdek dat eigenlijk alles anders is.

Zo logeerde ik vorig jaar een aantal dagen bij mijn schoonfamilie na een operatie. In de ochtend had mijn schoonzus een grote pan rijst met kip gemaakt, dat aten we als lunch. Een aantal uur later vraag ik aan mijn schoonmoeder wat we voor het avondeten zullen maken. Maar na mijn vraag blijft het even stil. ‘Uh, we hebben nog rijst met kip?’

Op zo’n moment realiseer ik me dat ik altijd iets nieuws probeer te bedenken. Natuurlijk maak ik restjes wel op, maar in principe heb ik geleerd dat we gevarieerd moeten eten. Met twee keer per dag warm eten in Costa Rica probeer ik dus twee keer iets anders te maken. In Nederland had ik altijd alle keus met een bezoekje aan de supermarkt. Dat is hier wel anders, dus leer je het doen met wat je hebt. Dan komt die ‘schijf van vijf’ er niet altijd aan te pas.

Leven op het platteland

Hier weten ze hoe ze zelf groente moeten verbouwen, hoe je kaas maakt en hoe je koffie produceert. Hoe je een kip, een varken en een koe slacht en klaar moet maken. Of hoe je op wild jaagt. Niet koken met gas maar op een houtvuurtje. Dat weten ze hier wel. Aan het begin van deze crisis en bij het bespreken van de verwachtingen voor de komende tijd kwam ter sprake dat we hier nooit honger zullen hebben. Mijn schoonvader (75 jaar oud) is weer maïs gaan zaaien en mijn schoonmoeder zorgt voor wat andere groente, voor de kippen en de eieren. Dan voel ik me een stadsmeisje, iemand die niks weet. Ik weet niet hoe ik moet overleven.

Hebben we het er in Nederland wel eens over, hoe we moeten overleven?

Dat lijkt voor ons zo extreem. Wij zijn inmiddels toch gewend aan een bepaalde levensstandaard en vaak probeer je die te blijven verbeteren. Het kan altijd anders, beter en mooier.

Inwoner van Dos Bocas

Kost het me dan zoveel moeite om hier te wonen? Nee, helemaal niet. Ik ben hier thuis. Ik voel fysiek een verandering als we de laatste kilometers naar huis rijden. Hier heb ik een bepaalde rust. Ik voel me ook echt onderdeel van Dos Bocas. Na bijna zes weken Nederland zeggen de buurtbewoners dat ze blij zijn om me weer te zien. De buurtwinkel die we zijn gestart omdat onze inkomsten uit het toerisme wegvielen heeft daar bij geholpen. Ik kom nu meer in contact met de buurtbewoners dan eerst.

Maar ik ben die bepaalde luxe dus wel gewend. Ik heb bepaalde verwachtingen waar ik hier niks mee kan. Als het lastig wordt of als er problemen zijn zoek ik naar oplossingen zoals ik ze ken. Maar daar schiet ik hier over het algemeen niks mee op. In deze uitdagende tijd (zullen we het maar zo noemen?) is de comfortzone dan ineens nog verder weg.

Leven de pura vida

Costa Rica staat bekend om de ‘pura vida’. Dit is geen marketingtruc, dit is hoe de Tico’s leven. Als God het wil is er een morgen. We moeten altijd maar weer zien wat de morgen ons brengt. Er zijn geen zekerheden. Ik heb het gevoel dat we in Nederland wel van bepaalde zekerheden uitgaan.

Doordat het soms moeilijk is leer ik alles op waarde schatten. Wat is geluk, wat is vrijheid, wat heb je nodig, wat is liefde? En ja, ik had de luxe om even te ontsnappen aan deze lastige tijd. Dat realiseer ik me nu maar al te goed. Ik had de mogelijkheid om even naar Nederland te gaan. En ik heb het hier helemaal niet slecht. Alleen worden bepaalde dingen in deze tijd uitvergroot. Ik blijf een Nederlandse op het platteland van Costa Rica.

Ik heb hier natuurlijk de liefde

Zo proberen we samen een middenweg te vinden in onze relatie waarin twee culturen samenkomen.

Eliseo heeft zelf een tijdje in het buitenland gewoond en we zijn samen in Europa geweest. In Nederland hebben we van alles ondernomen en we zijn twee dagen in Parijs geweest. Daar hebben we ontzettend van genoten, maar het zijn dan ook de dingen die voor mij zo gewoon zijn die hem dan opvallen. Zoals al die zakken voorgesneden groente die je in de supermarkt vindt. Hoe wij alles voorhanden hebben in de supermarkt. Je vindt er producten vanuit de hele wereld! Door deze ervaringen begrijpt hij mijn wereld en dat helpt heel veel.

Die aardappels bak ik in Costa Rica nog steeds. Nu krijgen we ze van de groenteboer die wekelijks langs komt. Schillen, even koken en daarna bakken. Lekker met knoflook en rozemarijn. We geven onze eigen draai aan een leven waarin twee werelden samen komen.

Zou jij naar het buitenland willen verhuizen? Of wil je misschien wel naar Costa Rica verhuizen?

Volg indrukken uit ons dagelijks leven op Instagram en bekijk de andere blogs over emigreren naar Costa Rica.