De problemen omtrent nationaal park Manuel Antonio

2,K

Het is de populairste bestemming van Costa Rica: nationaal park Manuel Antonio. Het park is niet voor niets zo geliefd. De stranden zijn prachtig en je kunt er relatief eenvoudig wilde dieren zien. Maar helaas heeft die populariteit ook een keerzijde. Eerder schreef ik hier al waarom ik het park liever niet aanraad. Ik hoor en lees steeds vaker dat mensen van de situatie schrikken en het park liever niet bezocht hadden. In dit artikel heb ik een aantal voorbeelden verzameld wanneer het park en de problemen in de media kwamen.

Canal 7

De stand van zaken was een reden voor nationaal televisiestation Canal 7 om in januari een bezoek te brengen aan het park. Er is een rapportage van gemaakt en ik heb de afleveringen vrij vertaald. Bekijk de afleveringen voor de beelden bij de tekst.

Aflevering 1

Primair regenwoud, witte stranden en een blauwe zee. Het is een van de mooiste plekken ter wereld. Er is flora en fauna te vinden dat met uitsterven bedreigd wordt. Het is het meest bezochte park van Centraal-Amerika en het is daarmee wellicht de motor van het toerisme van heel Costa Rica. Een prachtig visitekaartje, maar wat er aan de hand is laat het tegenovergestelde zien.

Het is een schande om te zien in welke staat de sanitaire voorzieningen zijn. Het systeem wat er is is niet geschikt voor het aantal bezoekers dat Manuel Antonio jaarlijks krijgt. De toegang van een van de toiletten is afgesloten, er komt een verschrikkelijke geur vanuit de septic tanks en de uitwerpselen stromen het bos in of het strand op. Er worden dit jaar 600.000 toeristen verwacht, dat is $7.000.000 aan entreegeld maar nog steeds is er hetzelfde sanitaire systeem als tien jaar geleden. Dezelfde problemen werden in 2008 ook gemeld, toen waren er 250.000 toeristen per jaar. Daarnaast staan de septic tanks ook vrij dichtbij de zee. De problemen met de sanitaire voorzieningen zijn in 2009 deels opgelost, maar blijkbaar is het niet voldoende. Elk jaar weer worden dezelfde problemen gerapporteerd en minstens vier keer is het park of het grote strand afgesloten geweest vanwege deze problemen. Op het moment van de uitzending was de laatste sluiting in augustus 2018, de ontlasting stroomde het strand op. Op dat moment waren er toeristen op het strand aanwezig. Het televisiestation wil met deze uitzending een oplossing bereiken, er zijn verschillende organisaties die een verantwoording hebben maar iedereen blijft de bal maar doorspelen. De entree is niet gratis, mensen betalen om het park te bezoeken dus er zal ook een fatsoenlijke sanitaire voorziening moeten zijn. Waar blijft het geld? De oplossing lijkt toch simpel te zijn?

Aflevering 2

Een ander hoofdpijndossier: de ingang van het park. Bezoekers moeten een rij vormen op een smalle straat waar ook allerlei verkopers je van alles aanbieden. Het wachten kan wel twee uur duren, het is warm en je staat in de zon. Kom je met de auto dan word je bijna gedwongen ergens te parkeren anders dan de parkeerplaats bij de ingang. De toegang tot het park verloopt chaotisch. Er is geen controle vanuit de gemeente. De acties tegen de verkopers lijken slechts een paar dagen te werken, want ze komen allemaal gewoon weer terug.
Vanuit de overheid is er geld beschikbaar gesteld aan de beschermde natuurgebieden om deze op te knappen. Gek genoeg is dit geld in het park Manuel Antonio uitgegeven aan het aanleggen van paden. Er is geïnvesteerd in het aanleggen van een pad dat niet rolstoeltoegankelijk is, terwijl dit wettelijk wel verplicht is. Dus er moest een ander pad aangelegd worden. Daarnaast is er een uitkijktoren gebouwd met dit geld, terwijl dit geen noodzaak was. Er is geld, maar dit wordt niet goed geïnvesteerd. De sanitaire voorzieningen worden vergeten.

Andere problemen

Dat er al langer sprake is van problemen laat ook deze video van ongeveer drie jaar geleden zien. Binnen de grenzen van nationaal park Manuel Antonio worden rijst en palmen voor palmolie verbouwd, wordt er gebaggerd en hout gekapt. Illegaal dus want het is beschermd gebied. Uit het beschermde gebied worden ook kokosnoten weggehaald. Elk jaar sterven duizenden vissen als gevolg van het gebruik van chemische middelen en elke dag stroomt er vervuild water de zee in. Grote gebieden mangrove zijn verloren gegaan. Buurtbewoners slaan alarm en het probleem is bij de overheid bekend. In 2013 wordt het verkozen tot het mooiste strand van Centraal-Amerika. In 1988 kwamen er 200 mensen per dag naar het park, in 2015 waren dat er 3000 per dag. Hoe kunnen we dat wat ons wereldwijd vertegenwoordigd verpesten?

De krant The Tico Times schrijft begin 2017 dat het Ministerie van Gezondheid om verbeteringen vraagt. Het gaat onder andere om de onmiddellijke reparatie van de openbare toiletten. Door problemen met de riolering moest het park kort daarvoor sluiten. Daarnaast moesten er verbeteringen doorgevoerd worden met betrekking tot de paden, het noodplan en het drinkwatersysteem. Het park haalt de deadline niet, enkel de verbeteringen met betrekking tot het noodplan zijn goedgekeurd. Het park krijgt uitstel van drie maanden en het Ministerie voor Milieu stelt geld beschikbaar voor het plan dat het park heeft ingediend. Een paar maanden later stelt de overheid nog een keer geld beschikbaar voor het eind van het jaar te verbeteren. Dit is ook voor het verbeteren van de ingang tot het park.

En nu?

Dat is een goede vraag. Ik heb de nieuwsberichten geprobeerd te volgen en er lijkt wel wat gaande te zijn. Op 4 maart schrijft lokale nieuwssite Mirador Quepos dat het bezoek van een minister hoopgevend is. De minister is het eens met dat er naar een oplossing gezocht moet worden met betrekking tot het bouwen van een nieuwe sanitaire voorziening, dat alle betrokken instanties beter moeten gaan samenwerken en om de druk op de flora en fauna van het park te verminderen door middel van nieuwe stukken beschermd gebied. Twee dagen later komt het bericht dat de drie belangrijkste instanties met maatregelen komen om de problemen op te lossen. Een daarvan is het stand laten houden van het bezoekersaantal: 600 personen tegelijk in het park door de week, 800 in het weekend met een maximum van 1700 personen per dag. Helaas lezen wij dat dit maximumaantal niet geldt vanwege de schoolvakantie rondom Pasen. Daarnaast lijken de aangekondigde maatregelen veel op die van 2017. Ik vind het lastig om positief te zijn omdat het verleden niet laat zien dat er echte veranderingen komen. Maar we hopen dat alle aandacht nu écht iets teweeg kan brengen.

Update 1 mei 2019: de krant The Tico Times schrijft dat de verbeteringen van de sanitaire voorzieningen ervoor zorgen dat het maximum aantal bezoekers per dag omhoog geschroefd wordt. Vanwege de problemen was het aantal eerder 1700 per dag, nu worden 2700 bezoekers in totaal per dag toegelaten. Daarnaast werkt men aan een systeem om toeristen online de toegang te laten reserveren zoals nu al gedaan wordt bij het nationale park van de vulkaan Póas en bij het nationale park Chirripó.

Wil je nationaal park Manuel Antonio toch bezoeken? Hier heb ik wat tips voor je op een rij gezet.