Weer terug naar Nederland verhuizen: mijn ervaringen

‘Ik leer het maar niet. Even snel iets regelen, dat bestaat gewoon niet. Niet in Costa Rica en niet in Nederland als het gaat om de ambtelijke molen.‘ Deze gedachte heb ik in de tweede week dat ik weer in Nederland ben. Sneller dan verwacht had ik al zicht op werk. Binnen een week al! Maar ik was nog helemaal niet bij de gemeente geweest voor mijn inschrijving. Even leek het erop dat ik die kans op werk moest laten varen… Weer terug naar Nederland verhuizen: dit zijn mijn ervaringen. 

De beslissing is toch genomen. Ik ben tijdelijk weer in Nederland. Als gevolg van het coronavirus verloren wij in Costa Rica onze inkomstenbron: we waren afhankelijk van het toerisme. Onze tussenoplossing bood ons niet voldoende om het nog langer vol te houden. Tegen onze verwachting/hoop in kwam het toerisme na een jaar nog niet op gang.

Vier jaar Costa Rica

In 2017 verhuisde ik van Nederland naar Costa Rica voor de liefde. Hier startte ik samen met mijn Costa Ricaanse man Eliseo een lodge. Na twee rustige seizoenen werd het ineens druk in het derde seizoen. Omdat de meeste gasten op het laatste moment reserveerde was dit een zeer aangename verrassing voor ons. We waren los! Helaas was ons derde seizoen 2019-2020. In maart 2020 hield het dan ook abrupt op toen de grenzen van Costa Rica sloten. Daar stonden we dan. En nu?

Vol goede moed schakelden we snel en startten we een buurtwinkel. We vonden dit een goed idee omdat er geen winkel in de buurt is door onze afgelegen locatie en lang niet iedereen heeft een auto in ons dorp Dos Bocas. Een kleine winkel zou een mooie uitkomst zijn. De buurtbewoners waren er inderdaad blij mee en zo stond er dus regelmatig een paard voor onze nieuwe onderneming geparkeerd. Voor mij persoonlijk was het extra leuk om zo eens wat andere buren te spreken, zij kwamen er op hun beurt weer achter dat ik eigenlijk best goed Spaans spreek. De winkel was een mooie kans voor ons om het even vol te houden zonder toerisme. Mocht het toerisme wel weer op gang komen, dan zouden we een mooie combi kunnen maken van onze winkel samen met de lodge.

Een moeilijk besluit

Een nieuw hoogseizoen zou bijna weer van start gaan en we hadden een paar reserveringen in de agenda staan. We moeten het toch nog maar even volhouden. Gelukkig kwam er een mooie kans voorbij: sinds Kerst heeft Eliseo werk in ons dorp.

Na een jaar was de situatie echter niet veel veranderd, het toerisme was niet verder op gang gekomen. De situatie omtrent corona was in Costa Rica best prima tot die tijd, maar in de rest van de wereld was dat natuurlijk helemaal niet het geval. Alle omstandigheden samengenomen hebben besloten om de lodge en de winkel te sluiten. We keken namelijk ook tegen het regenseizoen aan en dan wordt alles in het algemeen minder. Eliseo zit met zijn werk in Dos Bocas heel erg goed en ik zou naar Nederland gaan om werk te zoeken.

Ik moest dus onze klanten/buren informeren over onze besluiten. Ze vonden het jammer, maar toonden begrip. Ik voel me een echte dorpsgenoot als ik hoor dat ze hopen dat ik snel weer terug kom. Aan de andere kant van de oceaan wachten er weer allerlei anderen op me. Hoe fijn is het om vrienden en familie weer te zien. Nederland, waar ik alles weer meteen begrijp en waar weer andere mogelijkheden wachten. De kracht van het omdenken. Leren denken in de mogelijkheden. Toch rolde er in de laatste week regelmatig een traan over mijn wangen.

Terug naar Nederland verhuizen

Op het moment van schrijven ben ik twee maanden in Nederland. Het is een beetje gek maar ook weer niet. Nederland is ook gewoon weer Nederland zoals ik het ken.

Toch merk ik dat sommige dingen van het leven daar wel in mijn systeem zitten. Ik heb nog steeds de neiging om mijn schoenen op ongewenste gasten te controleren. Ik moest er even aan wennen dat ik weer gewoon kan bellen en smsjes kan ontvangen. Omdat er geen mobiel bereik is in Dos Bocas zijn we daar afhankelijk van de wifi. Het is niet meer nodig om altijd alert te zijn om de aanwezigheid van dieren in de omgeving. De stroom valt niet meer uit. Het dagelijks leven daar is toch wel weer anders vergeleken met Nederland.

Hup, aan het werk!

In een week tijd had ik weer werk gevonden. Dat was wel een beetje overweldigend. Ook ik volg nu meetings en trainingen via Teams en Zoom. Hoewel de omslag veel energie kost voelt het goed het heft weer in eigen handen genomen te hebben. Afwachten tot het weer beter wordt is ook maar niks.

De administratie

Administratief gezien was het dus wel een klein beetje spannend. Vrij kort na ons besluit ben ik al naar Nederland vertrokken. Ik had me op dit gebied dan ook niet heel goed voorbereid op het weer terug verhuizen naar Nederland. Nog voordat ik de afspraak had bij de gemeente voor de inschrijving had ik dus al zicht op werk. Omdat ik terug ging naar de gemeente waar ik een groot deel van mijn leven gewoond heb dacht ik dat ik zo weer in het systeem zou staan. Niet dus. Ik moest een behoorlijke vragenlijst invullen en ik kreeg te horen dat het twee tot vier weken zou duren voordat de inschrijving verwerkt zou zijn. Wát?! En ik moest nog wel een een VOG aanvragen voor het werk.. Door de aantekening hiervan op mijn inschrijvingsformulier bleek de inschrijving al na twee werkdagen rond te zijn. De VOG was uiteindelijk gelukkig ook geen probleem.

Bij terug naar Nederland verhuizen hoort ook weer een zorgverzekering. Deze gaat met terugwerkende kracht in en er wordt gekeken naar de datum van inschrijving bij de gemeente. Ik sloot ook vliegensvlug een telefoonabonnement af. Omdat ik op het moment van solliciteren nog geen Nederlands nummer had noteerde ik het nummer van de vaste lijn. Toen ik het uitzendbureau aan de lijn had was de eerste vraag: ‘Heb jij geen mobiele telefoon?’. Ik had er even niet bij stilgestaan dat dit toch wel ouderwets is.

Iets anders waar ik ook niet bij stil had gestaan is het feit dat ik in Costa Rica getrouwd ben. Dit had ik nog niet geregistreerd in Nederland en dit is wel van belang. Dus ik heb Eliseo nog aan het werk moeten zetten om het benodigde document op te vragen. Nu is het wachten totdat het gelegaliseerd is en het met de post deze kant op kan komen.

De toekomst

Eenmaal in Nederland probeer ik het beste ervan te maken. Hier kan ik weer aan de slag en geld verdienen. Hier zijn familie en vriendinnen weer dichtbij. Ik ben volop boeken aan het lezen, het vochtige klimaat van ons dorp is enkel geschikt voor e-books. Dit vochtige klimaat mis ik wat dat betreft ook echt niet. In Nederland spring ik ook zo weer op de fiets voor een rondje in de omgeving, het is ten slotte ook weer lente/zomer! Positief blijven en kijken naar de mogelijkheden, dat is belangrijk.

Het idee is dat ik hier de komende maanden blijf. Ik hoop in het nieuwe jaar weer terug te gaan naar Costa Rica, in ieder geval om mijn verblijfsvergunning te verlengen. Ook afhankelijk van familieomstandigheden zullen we regelmatig blijven afstemmen wat we willen doen. Acht uur tijdsverschil is alleen niet optimaal voor de communicatie en op dit moment weten we niet precies wanneer we elkaar weer zien. Ik geniet hier van alle dingen die in Nederland weer mogelijk zijn, maar een dag is eigenlijk nooit helemaal compleet.

Weer terug naar Nederland verhuizen: mijn ervaringen. Meer over mij en mijn blog over Costa Rica.

Gelukkig was het van tijdelijke aard en ben ik alweer een tijdje terug in Costa Rica.