Thuis in een Costa Ricaanse familie

Na maanden wachten kregen we deze week het goede nieuws dat ik een verblijfsvergunning ga krijgen. Symbolisch is de timing wel, we zijn deze week namelijk een jaar getrouwd. Het zette me aan het denken. Vanaf het begin heb ik me ontzettend thuis gevoeld hier in Costa Rica. De familie van Eliseo heeft daar een groot aandeel in gehad. 

Hoe kom ik hier terecht?

In april 2017 begon mijn Costa Ricaanse avontuur. Tijdens mijn vakantie twee maanden eerder had ik het aanbod gekregen om op een huis en een lodge te passen voor een half jaar. Maar dat kon ik niet alleen doen. Mijn Spaans ging net ver genoeg dat ik mijn eten kon bestellen en een busticket kon kopen. En hoe moet je nou weer in de jungle wonen? De eigenaar van de lodge ging op zoek naar een collega. Hij was bevriend met mijn schoonouders en zo kwam hij bij Eliseo uit. Na twee weken waren we al hartstikke verliefd en dat half jaar vloog voorbij. Als vanzelf besloten we samen verder te gaan in Costa Rica.

Adreswijziging: 1 kilometer ten zuiden van de school van Dos Bocas

Van een prachtige plek in de jungle verhuisden we naar het dorpje Dos Bocas. Eliseo is hier opgegroeid en wilde er graag blijven wonen. Op het stuk grond van mijn schoonouders mochten we ons huis gaan bouwen en we konden er onze lodge starten. Hoewel die plek in de jungle prachtig was waren mijn ouders blij met de verhuizing. Het was een geweldige ervaring, maar het was goed voor een half jaar. We waren daar echt met z’n tweeën afgezonderd van de wereld. Als er iets gebeurt dan is het fijn als je ook op anderen kunt steunen. We wonen nu best afgelegen, maar ik heb nu al meerdere keren ervaren hoe gastvrij de Costa Ricanen zijn en hoe fijn het is om een beroep op elkaar te doen als het nodig is.

Een goede start

Voordat we ons half jaar op de andere plek startte verbleef ik een week bij een familie hier in Dos Bocas. Je hebt net gelezen dat ik nog amper Spaans sprak. Nou, dat heb ik die week geweten. Ik wilde zoveel dingen zeggen, ik wilde zoveel dingen vragen maar daar kwam allemaal niks van terecht. Voor de familie maakte dat niks uit. Ik was welkom in hun gezin. Er zijn zoveel andere manieren om te communiceren en om plezier te hebben. Door spelletjes als 4 op een rij te spelen of door mee de koeien te melken waar ik natuurlijk niet veel van bakte.

Ook mijn schoonfamilie was meteen heel gastvrij naar mij toe. Ik vier bijna mijn derde verjaardag hier in Costa Rica. Voor mijn eerste verjaardag had mijn schoonmoeder gekookt voor ons en ze hadden een verjaardagstaart geregeld. Ze hadden er ‘gefeliciteerd’ op willen laten zetten, maar per ongeluk was de verkeerde taal aangeklikt in Google Translate. Ik had geen idee wat er stond. Het vervoer was ook niet helemaal goed gegaan. Met een quad over de laatste acht kilometer naar huis was niet helemaal geslaagd. Maar dat maakte allemaal niet uit. Het was mijn eerste verjaardag hier en er was zoveel aandacht aan besteed.

Behulpzaam en gastvrij

Onlangs ben ik geopereerd, ik had een blindedarmontsteking. Omdat wij een verdieping in ons huis hebben en omdat Eliseo mee ging doen aan de bedevaart naar Cartago was ik meteen welkom bij mijn schoonouders. Ze wonen 100 meter naast ons en ik ben daar een aantal dagen gebleven. Zonder pardon werd onze was gedaan en er werd eten voor mij gemaakt. Familie zorgt hier veel voor elkaar. Zo woonde de oma van Eliseo bij een van haar kinderen, ze is dit jaar op 104-jarige leeftijd overlegen . Ook spontaan familiebezoek komt veel voor. Vaak wonen familieleden ver van elkaar en dat er bij een bezoek een aantal mensen blijven slapen is echt geen probleem.

Een ander mooi voorbeeld van de behulpzaamheid is het moment dat we een lekke band kregen. Samen met twee Nederlandse familieleden was ik op het schiereiland Nicoya en we waren onderweg naar Playa Coyote. Voor ons gevoel waren we in ’the middle of nowhere’ en net voor het donker begon te worden kregen we een lekke band. En shit hé, we hadden het reservewiel niet bij ons. Ik hield de eerste tegemoetkomende auto aan en we werden meteen goed geholpen. Ze kenden iemand die dichtbij woonde en deze man had de middelen om onze band te plakken. Zonder ook maar iets te zeggen werd meteen de schade opgenomen door deze man en hij ging meteen aan de slag. Tijdens het wachten stopte elke voorbijgaande auto om te vragen of we hulp nodig hadden. Velen handelen hier met het motto ‘vandaag help ik jou, morgen help jij mij’.

Mijn thuis

Op het moment dat ik een tijdje niet thuis ben geweest en we draaien de weg van de laatste acht kilometer in voel ik een rust over me heen komen. Ik ben er weer. Hier voel ik me thuis. We wonen inderdaad naast mijn schoonfamilie, we werken samen en als het moet zorgen we voor elkaar. Maar iedereen laat elkaar ook vrij. Het gaat natuurlijk met kleine pieken en dalen, ik ben toch in een heel ander land dan Nederland gaan wonen. Het blijft soms nog energie kosten. Daarom ben ik ook blij dat we onze eigen plek hebben, dat ik mijn eigen maaltijden kan bereiden, dat we wifi hebben en dat we gasten kunnen ontvangen. Ik vind het ontzettend leuk om anderen met die Costa Ricaanse gastvrijheid kennis te laten maken. Ik weet dat mijn ouders me liever dichterbij hadden gehad, maar ze weten dat ik hier goed zit en dat stelt mij weer gerust. Als zoiets als een blindedarmontsteking gebeurt is dat toch fijn om te weten. Gelukkig vinden ze het ook leuk om hiernaartoe te komen en kan dat ook. Op de dag van onze bruiloft was ons gezin compleet en we konden de dagen daarna nog samen genieten.

Op vakantie naar Costa Rica

Ik herinner mij nog goed de reactie vanuit mijn omgeving toen ik vertelde dat ik alleen naar Costa Rica op vakantie ging. Velen dachten dat het nog echt heel gevaarlijk was hier. Vooropgesteld dat je altijd je gezonde verstand moet gebruiken en dat ongelukken overal kunnen gebeuren is Costa Rica geen gevaarlijk vakantieland. Ik hoop dat ik je wat betreft de Costa Ricaanse bevolking heb kunnen overtuigen. Of misschien heb je de vakantie al gepland en heb je er nu nog meer zin in. In de rubriek ‘ervaringen van anderen‘ lees je dat Emma en Charlotte ook een positieve ervaring hebben opgedaan in een Costa Ricaans gastgezin. Ook Maike kan zich helemaal vinden in de pura vida-mentaliteit.

Ben je in Costa Rica, zet die Hollandse modus dan uit. Geniet van de pura vida! Neem de tijd om het land te leren kennen. Ik weet dat je heel graag die toekan en luiaard wil zien, maar scheur niet van bestemming naar bestemming. Er is zoveel moois te ontdekken. Geniet daarvan. Ik kan het je zeker aanraden om een woordje Spaans te spreken zodat je de lokale bevolking op kunt zoeken. Met alle plezier laten ze je kennis maken met de pura vida.

Bekijk meer blogs over het dagelijkse leven in Costa Rica

Lees meer over de veiligheid in Costa Rica.

Of bekijk het overzicht van bestemmingen in Costa Rica. 

Rij een stukje mee door ons dorp: