Wat is dat toch met het strand? Ik ben echt niet iemand die uren op het strand kan liggen bakken en toch geeft het strand mij het ultieme vakantiegevoel. Het geluid van de golven, het zand tussen mijn tenen en de zeewind langs mijn huid. Het geeft mij een heerlijk ontspannen gevoel en ik zie dat de mensen om mij heen datzelfde gevoel hebben. We zijn in het noordwesten van Costa Rica en we ontdekken diverse stranden in de omgeving van Brasilito. We beginnen op Playa Conchal, een bekend strand in Costa Rica.
Samen met mijn familie en Eliseo reis ik vanaf Bijagua via waterval Llanos de Cortés naar Brasilito (kaart). Hier verblijven we twee nachten.
Playa Conchal
Playa Conchal is een bekend en populair strand in Costa Rica. Het strand is geliefd omdat het niet bestaat uit zand, maar uit kleine schelpjes. We arriveren aan het begin van de middag in Brasilito en nadat we onze spullen naar de accommodatie hebben gebracht gaan we richting het strand. We moeten via het strand van Brasilito naar Playa Conchal, het is ongeveer een kwartier lopen. Er is namelijk geen directe publieke toegang, die is bezet door het all inclusive resort Westin Reserva Conchal. Gelukkig is er een wet in Costa Rica die bepaalt dat alle stranden publiekelijk toegankelijk moeten zijn, hetzij met een omweg.
Helaas valt voor ons het bezoek aan Playa Conchal tegen. Het is heel erg druk, zoals verwacht ook wel. Het is vloed en dat maakt dat het zwemmen niet aangenaam is. Het wordt al snel diep en de Costa Ricaanse zee staat bekend om de verradelijke stromingen. We ontspannen in de schaduw met onze voeten in de schelpjes en observeren een eekhoorn. Deze heeft vastberaden zijn tanden in een kokosnoot gezet en bekommert zich niet te veel om al die mensen.
Brasilito
We willen graag voor het donker terug zijn in Brasilito dus we beginnen op tijd aan de terugweg. In Costa Rica is het altijd rond 18:00 donker. Terwijl we door het zand lopen kunnen we al genieten van de lucht die van kleur verandert. Een aantal toeristen gaat nog te paard richting Playa Conchal en met de zon en de zee op de achtergrond zorgt dit voor mooie plaatjes.
Eenmaal aangekomen in Brasilito slaan we de zonsondergang niet over. Hier is het rustig, er is alleen een Costa Ricaanse familie die met hun honden nog even een duik nemen in het water. Samen genieten wij met een koud biertje in de hand van de mooie zonsondergang.
Het strand haalt het bij lange na niet bij Playa Conchal, maar Brasilito is een prima uitvalsbasis om de stranden in de omgeving te gaan verkennen.
Playa Prieta
Na een heerlijke nacht slapen is de volgende dag aangebroken. Met de auto gaan we op pad en deze keer gaan we voor de onbekende stranden. Dit resulteert ook meteen in meer zoekwerk.
In de ochtend gaan we op weg naar Playa Prieta. De navigatie laat ons op het laatste moment een beetje in de steek en de afslag naar het strand staat niet duidelijk aangegeven. Na het bestuderen van de kaart vinden we de afslag, maar we houden we even ons adem in als Eliseo het weggetje in draait. Wat is het smal en hoog! Maar het gaat goed en we hobbelen rustig verder richting het strand. Dit is natuurlijk geen asfaltweg.
We worden beloond: een mooi strand dat bijna uitgestorven is. Het zand is gemengd wit en zwart, dat haalt het natuurlijk niet bij de schelpjes van Playa Conchal. Maar hier kunnen we genieten van de rust, van de ruimte én we kunnen heerlijk afkoelen in de zee. Hier is het zwemmen wel aangenaam. Gelukkig is er ook een mooi schaduwplekje waar we onze handdoeken neerleggen. Ik sluit even mijn ogen en droom weg.
Van Playa Prieta naar Playa Mina
Het ontspannen wordt onderbroken met een rit van het ene naar het andere strand. Het middaguur nadert en de temperatuur loopt flink op. Het is maart en dan is het warm in Guanacaste. De zon is erg fel en het is dan ook niet erg om even in de auto te zitten.
Tijd om te lunchen. Het liefst stoppen we bij een soda, hier kun je lekker en voordelig eten. De ‘fajitas de pollo’ zijn mijn favoriet.
We slaan wat zijweggetjes in en we komen uit bij Playa Portrero. Hier kijken we onze ogen uit. De kleine bootjes in de baai zijn overgenomen door de pelikanen. Waar een aantal pelikanen rustig dobbert zijn andere pelikanen op jacht. Op zoek naar vis storten ze zich met volle snelheid in het water. Dat kan toch niet goed zijn..? De natuur blijft toch zo interessant in haar doen en laten. Het is een mooi schouwspel waar we samen even van genieten.
Onze omweg brengt ons ook langs Playa Flamingo. Dit is het Amerikaanse gebeuren waar Costa Rica ook om bekend staat. Hier vind je de resorts met namen als Margaritaville Beach Resort. Het is een plek met veel voorzieningen op korte afstand.
Wij zetten koers naar Playa Mina, ook wel bekend als Playa Zapotillal. Het strand ligt naast Playa Conchal, maar de weg er naartoe zorgt ervoor dat we nog een stuk om moeten rijden. De omgeving kenmerkt zich echt als Guanacaste in maart: droog, droger, droogst. We zitten ook in een uithoek: er zijn steeds minder huizen te zien. Gelukkig heeft mijn familie inmiddels wel vertrouwen in mij, ook als we een kleine zandweg in slaan. In Costa Rica wordt reizen buiten de gebaande paden wat mij betreft beloond.
Playa Mina
Net als Playa Prieta is Playa Mina ook vrijwel uitgestorven. Dit strand is door het witte zand toch wel mooier. De rust is heerlijk. Afkoelen is nog fijner in dit blauwe water. De brulapen in de buurt laten af en toe van zich horen. Dit is het vakantiegevoel.
Voordat het weer tijd is om terug te rijden gaan Eliseo en ik nog even op ontdekkingstocht. Er moet hier een uitkijkpunt zijn. We lopen het strand af en zien een klein pad dat omhoog loopt. Verwacht geen mooi uitgezet pad, maar het zandpad is wel duidelijk aanwezig en we weten precies hoe we omhoog moeten lopen. De beloning is het prachtige uitzicht over Playa Mina. We lopen een stukje verder en kunnen zo nog een blik werpen op een stukje Playa Nombre de Jesus.
Met ons bezoek aan Brasilito en omgeving hebben we weer een mooie aanvulling voor het lijstje mooie stranden aan de Pacifische kust van Costa Rica. Ik heb nog gedacht aan terug gaan naar Playa Conchal om te kijken of het op een ander moment beter zou bevallen, maar dat hebben we uiteindelijk niet meer gedaan. Het was toch weer dat stukje lopen en we waren ook wel voldaan na het bezoeken van de andere stranden. Playa Mina was uiteindelijk de favoriet.
Weer en klimaat
Brasilito ligt in het noordwesten van Costa Rica en in de provincie Guanacaste. Dit is de provincie waar de minste regen valt. Het is hier niet zo vochtig als in het zuiden. In de maanden februari, maart en april is het erg droog en is het erg warm. Het droge seizoen loopt ongeveer van december tot en met april en het regenseizoen ongeveer van mei tot en met november. Bekijk hier de inpaklijst voor Costa Rica.
Onze accommodatie in Brasilito
Wij kozen voor de kleinschalige en huiselijke bed & breakfast Quinta Esencia. De accommodatie bestaat uit vier kamers met een king size bed, een eigen badkamer en airco. Elke ochtend staat er een uitgebreid ontbijt klaar en door de dag heen is er koffie en thee beschikbaar. De Franse eigenaren zijn erg gastvrij en we voelden ons erg op ons gemak. Naast de accommodatie zit een supermarkt en het strand ligt op loopafstand. Er is een kleine parkeergelegenheid bij de accommodatie.
Bekijk hier de prijzen en beschikbaarheid van bed & breakfast Quinta Esencia.
Ben jij ook een liefhebber van het strand?
2 comments
Ik heb al best gaan over Playa Conchal gehoord dat het zo mooi en bijzonder is met de schelpjes. Jammer dat het dan inmiddels wel druk is geworden. Gelukkig zijn er genoeg andere stranden als ik het zo lees. Die foto van de jagende pelikaan is super vet!
Dat is helaas de keerzijde van veel bestemmingen in Costa Rica. Maar gelukkig zijn er inderdaad verschillende alternatieven en kun je ook zeker de rust opzoeken. Het was zo mooi om die pelikanen te zien gaan!