Emigreren naar Costa Rica: wat heeft mij geholpen?

Emigreren is een sprong in het diepe. Tot op zekere hoogte kun je je voorbereiden, maar je moet ook heel veel loslaten. Nu moet ik zeggen dat ik emigreren naar Costa Rica niet heel erg heb voorbereid en achteraf denk ik dat dit voor mij de beste manier is geweest. Ik ben blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb. Na drie jaar kan ik terug kijken en zien wat en wie mij hebben geholpen. Want het vinden van een nieuw thuis gaat niet zomaar.

In 2017 besloot ik om te emigreren naar Costa Rica om samen met Eliseo een leven op te bouwen. De liefde is de reden waarom ik in Costa Rica ben gaan wonen. Op basis van ons huwelijk kon ik een verblijfsvergunning aanvragen. Maar de liefde en de mogelijkheid om hier te wonen alleen zijn niet genoeg om een gelukkig leven te leiden als de wereld zo anders is geworden.

Mijn familie, vrienden en schoonfamilie

Natuurlijk heeft mijn familie mij liever dichter bij huis. Mijn familie heeft mij gelukkig wel vanaf het begin gesteund en dat doet heel erg goed. Gelukkig zijn mijn ouders in de gelegenheid geweest om een aantal keer op bezoek te komen. In die tijd hebben ze mijn schoonfamilie, een aantal buurtbewoners, onze omgeving en een deel van het land leren kennen. Ze weten waar ik woon, wie ik om mij heen heb en nog belangrijker: hulp is niet ver weg als het nodig is. Als ik nu met ze bel dan kan ik best gedetailleerd vertellen wat er in ons dagelijks leven gebeurt omdat ze weten waar ik het over heb. Dat is heel fijn.

Mijn vriendinnen zijn ook altijd positief geweest en een paar vriendinnen zijn inmiddels op bezoek geweest. Voor hen is het nu ook veel duidelijker waar ik precies zit en wat er gaande is. Doordat we wifi hebben is het trouwens ook heel makkelijk om videos’s te delen. Op die manier heb ik mijn vrienden en familie een rondleiding gegeven toen ik hier net woonde, onlangs heb ik dat weer eens gedaan zodat ze konden zien wat er in die tijd veranderd is.

Mijn schoonfamilie is ook niet geheel onbelangrijk. Mijn schoonouders wonen naast ons en zijn meteen heel gastvrij naar mij toe geweest. Ik maakte meteen onderdeel uit van de familie. Naarmate ik langer in Costa Rica woon is mijn Spaans beter geworden en inmiddels heb ik geen enkel probleem om met ze te communiceren. Spaans sprak ik namelijk vrijwel niet toen ik hier kwam. Er is ook altijd belangstelling voor mijn familie en ze vragen vaak hoe het met ze gaat.

Pura Vida

Leven op een rustiger tempo. Dat is mogelijk in het land van de pura vida. Genieten van elke dag, van elk moment en van familie en vrienden. Enkel God weet immers of er een morgen is.

‘Pura Vida’ is echt geen marketingstruc, het is het levensmotto van de Tico’s. Je moet niet te ver vooruit plannen want je hebt immers geen zekerheid in de toekomst. Je moet vooral geen afspraken met vrienden plannen, er is genoeg ruimte voor spontaniteit.

Als je met de overheid te maken krijg ontkom je er zeker niet aan dat de dingen op een rustiger tempo gaan. Zeker toen we met mijn verblijfsvergunning aan de slag gingen heb ik geleerd dat je je vooral niet druk moet maken. Het gaat gewoon allemaal niet in één keer en een overzicht is er ook niet echt. Daar moet je je dan ook maar gewoon bij neerleggen. Je er druk over maken heeft geen enkele zin. Zucht. Pura Vida. Het is niet anders. Je hebt er alleen maar jezelf mee als je je enorm opwindt.

En ach, zo zijn er nog steeds dingen die ik anders doe. Ik blijf een Nederlandse in Costa Rica. Zo loop ik nog steeds snel volgens mijn schoonfamilie. En soms wil ik dingen op een bepaalde manier organiseren. Dat zal ik toch blijven houden. Maar over het algemeen heb ik hier veel meer rust gekregen en leef ik echt met de dag.

Ons inkomen

Iedereen moet geld verdienen. Iedereen moet een dak boven zijn hoofd hebben en iedereen moet eten. Ik maakte de keuze om te emigreren naar Costa Rica snel omdat we wisten wat we konden doen om een inkomen te verdienen. In ons geval mag ik officieel gezien niet zomaar werken en toch kan ik een bijdrage leveren.

We wonen op de grond van mijn schoonouders en we hadden hier ook de mogelijkheid om onze kleine lodge Calathea Lodge te starten. Met het coronavirus is het nu niet mogelijk om hier een inkomen uit te halen, ook mijn schoonfamilie is met de thermale baden afhankelijk van het toerisme. Na snel schakelen zijn Eliseo en ik een buurtwinkel gestart en gelukkig loopt dit goed. Natuurlijk loopt het geen storm, we wonen immers in een kleine gemeenschap. Maar de buurtgenoten zijn heel blij want het scheelt hen een stuk reizen. Wij zijn blij met onze nieuwe onderneming in Costa Rica want zo we kunnen deze crisis doorkomen.

Met al deze veranderingen heb ik in ieder geval geleerd: zeg nooit nooit.

Het dorp

Op het Costa Ricaanse platteland hebben we de rust en de ruimte. Het is wat mij betreft een fijne leefomgeving. In de kleine gemeenschap ben ik de enige buitenlander, maar ik voel me verre van een buitenstaander. Vanaf het begin af aan voel ik me welkom hier.

Als gevolg van het coronavirus en het sluiten van de grenzen hebben wij de boel om moeten gooien. Wij leefden van het toerisme, nu krijgen we ons inkomen uit de buurtwinkel die we gestart zijn. Ik sta ook regelmatig in de winkel en een groot voordeel is dat ik nu meer contact heb met de buurtgenoten. Ik heb nu dus meer sociale contacten dan eerst en men heeft hier altijd tijd voor een praatje.

Het eerste half jaar hebben Eliseo en ik op een prachtige locatie gewoond. Aan de rand van het regenwoud hadden we uitzicht op de Pacifische kust van Costa Rica en zagen we regelmatig de mooiste dieren. We waren hier echter alleen. Hoewel we dichterbij de snelweg woonden dan nu hadden zou het lastiger zijn om hulp te vinden als dat nodig zou zijn. Het is heel fijn om nu in gemeenschap te wonen waar men elkaar helpt als dat nodig.

Mijn houding

Hoewel ik hier mijn thuis heb gevonden is het niet altijd makkelijk. Ineens valt het gehele dagelijkse leven buiten mijn comfort zone. Alles is anders. Na drie jaar leer ik nog elke dag nieuwe dingen.

Het vergt doorzettingsvermogen. Als eerste was het belangrijk dat ik de taal onder de knie kreeg. Doordat niemand Engels spreekt en er ook nergens Engels te horen is ging dit heel snel. Maar nog steeds kost het me elke dag energie. Dat merkte ik toen ik in 2019 na iets meer dan een jaar weer in Nederland kwam. Ineens kwamen de woorden zonder moeite in mijn hersenpan terecht en begreep ik zomaar alles. Ik ben dan ook nog steeds elke dag moe, maar mijn Spaans blijf ik verder ontwikkelen. Op dit moment probeer ik meer het nieuws te kijken en nieuwsberichten op internet te lezen.

In een andere omgeving was het zoeken naar nieuwe hobby’s en naar manieren om te ontspannen. Ik werk heel graag in de tuin, dit brengt mij nog de meeste ontspanning. Ik ben blij met de dieren om ons heen: ik maak graag een wandeling met de honden en verzorg met plezier de kippen. Wij wonen afgelegen en kan ik bijvoorbeeld niet naar de sportschool of even naar een café, ik ben eigenlijk altijd hier. Ik ben blij met de wifi en ik lees graag een boek.

Ik ben mij er nu veel meer bewust van wat mij energie kost en wat mij rust en ontspanning brengt en daar moet ik dus ook bewust voor kiezen. Je kunt niet continue grenzen verleggen, af en toe een Nederlandse serie kijken vind ik dan ook erg fijn. Wat mij heel erg geholpen heeft bij het emigreren naar Costa Rica is het zien van de mogelijkheiden. Positief zijn en kijken naar wat er wél is. Zo zie je dat de buurtwinkel mij meer sociale interactie heeft gebracht en daar word ik blij van. Over mijn geannuleerde bezoek aan Nederland en dat ik niet weet wanneer ik wel kan gaan, daar denk ik maar niet te vaak aan.

Emigreren naar Costa Rica

Ik kan zeggen dat ik gelukkig ben in Costa Rica. Elke dag geniet ik samen met Eliseo, ook al gaat het soms met hoogte- en dieptepunten en is het hard werken. We hebben veel aan elkaar en we zijn ons bewust van alle factoren die ervoor zorgen dat we hier samen kunnen zijn. Dat maakt ons elke dag weer dankbaar.

Inmiddels heb ik een aantal blogs geschreven naar aanleiding van het emigreren naar Costa Rica, bijvoorbeeld ‘Thuis in een Costa Ricaanse familie‘ en ‘Costa Rica en cultuur: het leven op het platteland‘. Alle blogs samen zijn te vinden in de categorie ‘emigreren Costa Rica’. Wil je iets delen of heb je een vraag? Laat hieronder een reactie achter.